Każde uzależnienie zaczyna się bardzo niewinnie, małymi kroczkami. Wszystkie uzależnienia mają wspólne cechy: powoli następuje zanik kontroli, osoba pozostaje w nałogu, mimo iż pojawiają się negatywne konsekwencje lub problemy zdrowotne, środek uzależniający powoduje coraz większe oderwanie od rzeczywistości. Jednym z niebezpiecznych i zgubnych uzależnień jest uzależnienie od hazardu. Mówiąc o uzależnieniu od hazardu najczęściej mamy na myśli bywalców kasyn, którzy tracą majątek grając w ruletkę, pokera, czy na automatach do gier, typu „jednoręki bandyta”. Ale hazardzistami są także obsesyjni gracze w totolotka czy wysyłający konkursowe sms-y.
Kto może stać się uzależnionym?
W największej grupie ryzyka są samotni mężczyźni w wieku około 30 lat, mieszkający w dużych miastach. Pierwsze przejawy uzależnienia często pojawiają się już w wieku młodzieńczym. Kobiety wpadają w uzależnienie od hazardu nieco później, najczęściej w połowie swojego życia. Bodźcem do uzależnienia może być wcześniejsza duża wygrana lub przykre doświadczenia życiowe, problemy w związku, rozwód lub problemy w pracy. Nałogowi hazardziści inwestują w swój nałóg coraz większe pieniądze i coraz więcej czasu. Bardzo często robią to w tajemnicy przed najbliższymi, zaniedbując ich i swoje obowiązki zawodowe. Pojawiają się coraz większe długi, ponieważ hazardziści są opętani chęcią odegrania się. Nierzadko próbując zdobyć kolejne kwoty popadają w konflikt z prawem, mają na swoim koncie czyny przestępcze. Hazardziści często cierpią na depresję, mają na koncie próby samobójcze, zaburzenia osobowości. Osoba uzależniona od hazardu ma bardzo ograniczone możliwości kontrolowania swojego zachowania. Błędne koło hazardu trudno przerwać samemu.
Czy hazard zawsze trzeba leczyć?
Leczenie uzależnienia jest jedyną szansą na wyrwanie się ze szponów hazardu. Do tego jest niezbędna silna motywacja uzależnionego i chęć udziału w terapii. Chory może wybrać terapię otwartą lub zamkniętą. Konieczna jest wizyta w ośrodku leczenia uzależnień lub u psychologa specjalizującego się w leczeniu uzależnienia od hazardu. Czasami jest konieczne umieszczenie chorego w klinice uzależnień. Jeżeli psychospołeczne konsekwencje uprawniania hazardu nie są jeszcze zbyt poważne lub uprawianie hazardu spowodowane było sytuacjami rodzinnymi to wskazane jest skierowanie chorego na leczenie do kliniki posiadającej oddział psychosomatyczny. Leczenie, tak jak każde inne, rozpoczyna się od wywiadu, przede wszystkim z uzależnionym, ale jeśli to możliwe, również z osobami bliskimi. Często stosuje się też specjalistyczne testy diagnostyczne. Podczas leczenia ważną sprawą jest przekonanie chorego do zmiany sposobu jego myślenia i opracowanie wspólnie z nim planu wyjścia z nałogu.
Bardzo ważne jest, aby w terapię były zaangażowanie osoby najbliższe choremu. Terapia nie jest stuprocentową gwarancją tego, że nałóg nie wróci. Bardzo ważna jest samokontrola, kiedy znów pojawiają się myśli o graniu, trzeba rozpraszać je innymi działaniami i zawsze myśleć o konsekwencjach, o tym, że nie warto znów narażać siebie i rodzinę na długi.