Kamica nerkowa rozwija się w naszym organizmie zupełnie „po cichu”. Objawy pokazują się dopiero, kiedy kamień przemieści się w kierunku przewodu moczowego. Pojawiają się dreszcze, gorączka, nudności, krwiomocz. Odczuwamy ból w lędźwiach promieniujący do pachwiny lub podbrzusza. Jeśli kamień zablokuje lub utrudni odpływ moczu — może dojść do przewlekłej niewydolności nerek. Istotne, by każdy atak kolki nerkowej konsultować z urologiem lub nefrologiem. Przepiszą nam zarówno leki przeciwbólowe i rozkurczowe, jak i zapobiegną ewentualnym powikłaniom. Czasami okazuje się, że kamień wcale nie jest duży, jednak sprawia duży ból. Specjalista pomoże na w dobraniu odpowiedniej terapii i zabiegu, który skutecznie pomoże nam usunąć kamienie.
Metoda ultradźwięków — ESWL
Metodę ultradźwiękową wykorzystuje się do złogów o wielkości maksymalnie 2 centymetrów. Kamienie lokalizuje się przy pomocy RTG i USG, a następnie rozbija przy pomocy ultradźwięków. Rozbite kamienie w postaci piasku zostają wydalone wraz z moczem. Ta metoda jest zupełnie nieinwazyjna i nie wymaga pobytu w szpitalu. W przypadku większych kamieni — należy skorzystać z innej metody niż ESWL — bo tak nazywa się metodę ultradźwiękową.
Zabieg RIRS
W przypadku większych i twardszych kamieni — o średnicy do 3 centymetrów (w przypadku większych kamieni będzie potrzebnych kilka zabiegów) sprawdzi się zabieg RIRS, czyli usuwanie kamieni metodą laserową. Lekarz specjalista wprowadza przez cewkę moczową, pęcherz i moczowód rurkę zabezpieczającą układ moczowy przed urazami, a przez rurkę przepuszcza giętki endoskop zakończony kamerą. Przez endoskop wprowadzany jest laser holmowy. Lekarz pod obserwacją przy pomocy kamery rozbija złogi w nerce.
Zaletą jest to, że po zabiegu pacjent nie odczuwa bolesnych powikłań związanych z pozbywaniem się kamieni. Może zostać wypisany do domu jeszcze tego samego dnia. Po kilku albo kilkunastu dniach usuwany jest cewnik, który pozostawia się po zabiegu. Cewnik lekarz usuwa w znieczuleniu miejscowym. W przypadku tego zabiegu pacjent ma najmniejsze ryzyko powikłań. RIRS może zostać zrefundowany przez NFZ, a koszt komercyjnego zabiegu to 5 000 złotych.
Metoda PCNL — nefrolitotrypsja
Kamienie nerkowe o wielkości ponad 2 centymetrów możemy usunąć też metodą przezskórną — PCNL. Z tej metody korzysta się, kiedy kamień umiejscowiony jest tak, że jego położenie uniemożliwia rozkruszenie go ultradźwiękami lub jest zbyt duży. PCNL polega na zrobieniu niewielkiego nacięcia na skórze pacjenta w okolicy lędźwiowej. Lekarz kontrolując zabieg przy pomocy RTG lub USG nakłuwa nerkę igłą. Kolejnym krokiem jest zrobienie kanału o średnicy około jednego centymetra. Kanał umożliwia dostęp do kamienie, poprzez niego kamień jest rozkruszany i jego drobinki są odsysane lub wyjmowane przy pomocy kleszczy – opowiada urolog z KCM Clinic.
Zabieg jest inwazyjny, dlatego powrót do domu następuje do 2-3 dniach. W nerce pozostawiany jest dren. Skóra wokół drenu powinna być dezynfekowana i opatrzona wyjałowionym opatrunkiem. Przez dwa tygodnie od zabiegu należy prowadzić oszczędny tryb życia oraz stronić od wysiłku fizycznego. Zabieg jest refundowany przez NFZ.
Ureterorenoskopia — URS, czyli pomoc przy kolce nerkowej
Kolka nerkowa pojawia się, kiedy kamień przesunie się do moczowodu. Bardzo silny ból nie da o sobie zapomnieć. Wówczas niezbędna będzie metoda URS. Metoda URS zbliżona jest do RIRS. Lekarz wprowadza do dróg moczowych ureterorenoskop. Urządzenie pozwala na oglądanie wnętrza dróg moczowych przez wziernik. Po odnalezieniu kamienia — lekarz rozbija go na mniejsze kawałki przy pomocy lasera. Po zabiegu lekarz pozostawia w moczowodzie sondę, aż do wygojenia się śluzówki moczowodu. Przez sondę mocz będzie miał możliwość swobodnego odpływu wraz z resztkami rozbitego złogu. Niekiedy wprowadza się cewnik DJ — jeśli doszło do powikłań.
We współczesnym leczeniu kamicy nerkowej korzysta się z wielu technik z wykorzystaniem nowoczesnego, specjalistycznego sprzętu. W zależności od wielkości złogu — lekarz wybierze odpowiednią metodę pozbycia się niechcianych kamieni. Istnieją metody nieinwazyjne, jak ESWL i RIRS lub nieco bardziej skomplikowane — PCNL i URS. Wszystkie jednak są w pełni bezpieczne i umożliwiają choremu pełen powrót do zdrowia.