Rośliny owadożerne to szczególna grupa roślin, które, poza przeprowadzaniem fotosyntezy i asymilacją dwutlenku węgla, jak to ma miejsce u pozostałych przedstawicieli świata flory, czerpią dodatkowe składniki odżywcze z trawienia niewielkich organizmów zwierzęcych. Pobierają w ten sposób przede wszystkim sole mineralne, związki azotu oraz fosfor, co umożliwia im przetrwanie na ziemiach ubogich w te składniki, na przykład na bagnach, torfowiskach, terenach piaszczystych lub w szczelinach skalnych. 

Jakie wyróżniamy rośliny owadożerne?

Choć na świecie występuje około 700 różnych gatunków roślin owadożernych, w hodowli domowej spotkać można zazwyczaj tylko kilka z nich. Do najpopularniejszych należą bez wątpienia muchówka, rosiczka, dzbanecznik oraz kapturnica. 

Muchówka 

Muchówka to roślina posiadająca pułapki, które zamykają się na owadzie w momencie, gdy zostaną podrażnione znajdujące się wewnątrz pułapki włoski czuciowe. Muchówka jest lubiana przez hodowców, a swoją popularność zawdzięcza zarówno niezwykłej urodzie, jak i łatwości w utrzymaniu. Roślina wymaga słonecznego stanowiska oraz dużej ilości wody, która powinna być zawsze obecna w podstawce. Do podlewania najlepiej wykorzystać wodę destylowaną lub deszczówkę. 

Rosiczka 

Rosiczka to roślina łapiąca zdobycz za pomocą znajdujących się na liściach lepkich kropelek. Liść następnie owija się na złapanym owadzie, wydzielając substancje trawienne i pobierając składniki odżywcze. Hodowla rosiczek jest bardzo łatwa. Rośliny te wymagają przede wszystkim nasłonecznionego stanowiska oraz dużo wilgoci. Rosiczka powinna rosnąć na podłożu torfowym i stać w wodzie o głębokości 1 centymetra. Do podlewania najlepiej stosować wodę destylowaną. 

Dzbanecznik 

Dzbanecznik jest rośliną posiadającą długie zakończone wąsami liście, na których końcach znajdują się pułapki na owady kształtem przypominające dzbanki. Wnętrze dzbanka wypełnione jest cieczą trawienną, a jego wlot zakryty jest chroniącym przed deszczem wieczkiem, którego obrzeże pokryte jest wabiącą owady słodką substancją. Zwabiony owad siada na śliskim obrzeżu pułapki, po czym wpada do środka i zostaje strawiony przez roślinę. Uprawa dzbanecznika wymaga od hodowcy większego zaangażowania niż uprawa muchówek i rosiczek. Roślina potrzebuje kwaśnego, przepuszczalnego podłoża z torfu, piasku i perlitu oraz stanowiska o rozproszonym świetle. Dzbanecznik lubi wysokie temperatury oraz wysoką wilgotność powietrza. Do jego podlewania należy wykorzystać wodę destylowaną lub przegotowaną i odstaną wodę z kranu. Woda powinna być podawana od góry. 

Kapturnica 

Kapturnica do łapania owadów wykorzystuje podłużne kielichy, które przyciągają zdobycz przy pomocy nektaru oraz kolorów. Zwabiony owad wpada do kaptura, gdzie zostaje strawiony przez soki trawienne rośliny. Podobnie do dzbaneczników, kapturnice lubią przepuszczalne podłoże złożone z torfu, piasku i perlitu. Do podlewania rośliny należy stosować wodę destylowaną lub przegotowaną i odstaną kranówkę. Kapturnica wymaga mocno nasłonecznionego stanowiska, nie przepada przy tym za nadmierną wilgotnością powietrza. Roślina potrzebuje zimowego okresu spoczynku, w trakcie którego należy jej zapewnić niską temperaturę oraz umiarkowane oświetlenie. 

 

Zalety roślin owadożernych 

Rośliny owadożerne przybierają zróżnicowane finezyjne kształty oraz niezwykłe barwy, dzięki czemu doskonale sprawdzają się w roli roślin ozdobnych i mogą pełnić funkcję dekoracyjną we wnętrzach domów oraz biur. Zaletą tego typu roślin jest to, że z reguły nie są one zbyt wymagające – wystarczy im zapewnić odpowiednią ilość wilgoci, by swoją egzotyczną urodą upiększały pomieszczenie, w którym się znajdują. Wilgoć niezbędna do hodowli roślin owadożernych pomoże również w nawilżeniu nadmiernie suchego powietrza. Dodatkową zaletą posiadania tego typu roślin jest zmniejszenie ilości owadów w domu. 

Czy rośliny owadożerne są bezpieczne? 

Hodowla roślin owadożernych w domu nie wiąże się z żądnym zagrożeniem – rośliny tego typu są całkowicie bezpieczne zarówno dla domowników, jak i większych zwierząt domowych. Nie udokumentowano żadnych sytuacji, które mogłoby wskazywać na negatywny wpływ owadożernych roślin na ludzi ani na czworonożnych przyjaciół człowieka.